Dünyanın en güzel kızı Nalpangan’lı Aponibolinayen’di. Aponibalagen’e evlenme teklif etmek için birçok genç erkek ağabeyine gelmişti, ama o hepsini reddetmişti, çünkü büyük bir güce sahip olan birini bekliyordu. Derken kızın güzelliğinin ünü tüm dünyaya yayıldı, ta ki Adasen’e kadar ulaştı ve orada Gawigawen adında çok güçlü bir adam yaşıyordu.
Yakışıklı bir adam olan Gawigawen bütün güzel kızları aramış ama Aponibolinayen’in güzelliğini duyana kadar evlenmek istediği birini bulamamamıştı. Ardından onun karısı olmasına karar verdi ve onu kazanmasına yardım etmesi için annesine yalvardı. Böylece Gawigawen’in annesi Dinawagen, güneş ışığına benzeyen şapkasını aldı ve hemen Nalpangan’a doğru yola çıktı. Oraya vardığında güzel kızın annesi Ebang tarafından karşılandı ve hemen onlar için yemek hazırlamaya başladı.
Ebang tencereyi ateşin üzerine koydu ve su kaynadığında bir çubuğu kırıp parçalarını tencereye attı ve hemen balık oldular. Sonra büyük bir kavanozda basi getirdi ve Dinawagen, ağızdaki çentikleri sayarak, kavanozun dokuz nesil boyunca aktarıldığını anladı. Birlikte yiyip içtiler ve yemeği bitirdikten sonra Dinawagen Aponibalagen’e oğlunun isteklerini anlattı ve kız kardeşinin Gawigawen ile evlenmesini isteyip istemediğini sordu. Talibin gücünü duymuş olan Aponibalagen hemen kabul etti. Ve Dinawagen, nişan hediyesi olarak altın bir kupa bırakarak eve doğru yola çıktı.
Gawigawen evinin kapısında annesinin dönüşünü bekliyordu ve ona bu başarısını anlatınca o kadar mutlu oldu ki, kasabadaki tüm insanlardan ertesi gün kendisiyle birlikte Nalpangan’a gitmelerini ve gelini için ödemesi gereken miktarı ayarlamalarını istedi.
Nalpangan halkı çok güzel olan bu kız için büyük bir fiyat istemiş ve iki kasabanın erkekleri bir anlaşmaya varmadan önce uzun süre tartışmışlardı. Sonunda, Gawigawen’in ruh evini on sekiz kez değerli şeylerle doldurmasına karar verildi. Bunu yaptığında, hepsi tatmin oldu ve dans ettikleri ve bakır gonglara vurdukları avluya gittiler. Bütün güzel kızlar en iyi danslarını yaptılar ve boynuna büyük kavanozlar takan biri dans ederken diğerlerinden daha fazla ses çıkardı ve kavanozlar “Kitol, kitol, kanitol; inka, inka, inkatol” şarkısını söyledi.
Ama Gawigawen’in gelini Aponibolinayen dans etmek için evden dışarı çıktığında, güneş ışığı kayboldu, o kadar güzeldi ki o hareket ettikçe, nehir kasabaya geldi ve çizgili balıklar topuklarını ısırdı.
Halk burada üç ay boyunca ziyafet çekip dans ettikten sonra bir sabah erkenden Aponibolinayen’i Adasen’deki yeni evine götürdüler. Bu arada bir kasabadan diğerine giden yol çok güzelleşmişti: Otlar ve ağaçlar parlak ışıklarla parlıyordu ve Aponibolinayen karşıya geçerken küçük derelerin suları parlaklıklarıyla gözleri kamaştırıyordu. Gawigawen kaynağına ulaştıklarında, oranın da her zamankinden daha güzel olduğunu gördüler. Her kum tanesi bir boncuğa dönüşmüş, kadınların su içmeye geldiklerinde küplerini koydukları yer büyük bir çanağa dönüşmüştü.
Ardından Aponibalagen halkına, “Gawigawen’e söyleyin yaşlı bir adam getirsin, çünkü Aponibolinayen için bir pınar yapmak istiyorum” dedi.
Böylece yaşlı bir adam getirildi ve Aponibalagen onun başını kesip toprağa koydu ve köpüklü su fışkırdı. Su içmeye gelen kız kardeşini gölgelemek için cesedi bir ağaca dönüştürdü ve yere değen kan damlaları değerli boncuklara dönüştü. Kaynaktan eve giden yol bile büyük tabaklarla kaplandı ve Aponibolinayen için her şey güzelleştirildi.
Tüm bu süre boyunca Aponibolinayen kocasını hiç görmemek için yüzünü kapatmıştı, çünkü yakışıklı bir adam olmasına rağmen, gelini kıskanan güzel kızlardan biri ona üç burnu olduğunu söylemişti ve ona bakmaya korkuyordu.
Tüm halkı evlerine döndükten sonra çok mutsuz oldu ve kayınvalidesi yemek yapmasını emrettiğinde, yüzünü açmadığı için etrafta dolaşmak zorunda kaldı. Sonunda o kadar üzüldü ki kaçmaya karar verdi. Bir gece herkes uykudayken, sihirli gücünü kullandı ve kendini yağa dönüştürdü. Sonra bambu zeminden kayarak kimse onu görmeden kaçtı.
Ormanın ortasına gelene kadar yoluna devam etti ve ardından ona nereye gittiğini soran vahşi bir horozla karşılaştı.
“Kocamdan kaçıyorum” diye cevap verdi Aponibolinayen, “çünkü onun üç burnu var ve ben onunla yaşamak istemiyorum.”
“Ah,” dedi horoz, “bunu sana delinin biri söylemiş olmalı. Buna inanma. Gawigawen yakışıklı bir adamdır, çünkü onu buraya tavukları yakalamaya geldiğinde sık sık görüyorum.”
Ama Aponibolinayen horoza aldırmadı ve bir maymunun tünediği büyük bir ağaca ulaşana kadar devam etti ve o da nereye gittiğini sordu.
“Kocamdan kaçıyorum,” diye cevap verdi kız, “çünkü onun üç burnu var ve ben onunla yaşamak istemiyorum.”
“Oh, buna inanma,” dedi maymun. “Sana bunu söyleyen kişi onunla kendisi evlenmek istemiş olmalı, çünkü o yakışıklı bir adam.”
Aponibolinayen okyanusa varana kadar yoluna devam etti ve daha fazla ilerleyemeyeceği için dinlenmek üzere oturdu. Orada oturmuş ne yapacağını düşünürken, bir yabani karabao geldi ve bir süre ata bineceğini sanarak onun sırtına tırmandı. Bunu yapar yapmaz hayvan suya daldı ve büyük okyanusun diğer tarafına ulaşana kadar onunla birlikte yüzdü.
Orada büyük bir portakal ağacının yanına vardıklarında, karabao ona tatlı meyvelerden biraz yemesini, kendisinin de yakındaki otlarla besleneceğini söyledi. Ancak kızdan ayrılır ayrılmaz doğruca efendisi Kadayadawan’a koştu ve ona güzel kızdan bahsetti.
Kadayadawan onunla çok ilgilendi ve hemen saçlarını tarayıp yağladı, çizgili ceketini ve kemerini giydi ve karabaoyla birlikte portakal ağacına gitti. Ağaçtaki yerinden aşağı bakan Aponibolinayen, arkadaşı karaboyla birlikte bir adamın geldiğini görünce şaşırdı, ama yaklaştıklarında onunla konuşmaya başladı ve kısa sürede kaynaştılar. Çok geçmeden Kadayadawan kızı karısı olmaya ikna etti ve onu evine götürdü. O zamandan beri, gelininin güzelliği yüzünden evi her gece sanki yanıyormuş gibi görünüyordu.
Bir süre evli kaldıktan sonra Kadayadawan ve Aponibolinayen ruhlar için bir tören yapmaya karar verdiler ve sihirli betel cevizlerini çağırıp yağladılar ve onlara şöyle dediler:
“Bütün kasabalara gidin ve akrabalarımızı yapacağımız törene davet edin. Eğer gelmek istemezlerse, katılmaya istekli olana kadar dizlerinin üzerinde büyütün.”
Böylece betel-cevizleri farklı yönlere doğru yola çıktılar ve biri Nalpangan’daki Aponibalagen’e gitti ve şöyle dedi:
“Kadayadawan ruhlar için bir tören düzenliyor ve ben de sizi katılmaya davet etmek için geldim.”
“Gidemeyiz,” dedi Aponibalagen, “çünkü kaybolan kız kardeşimi arıyoruz.”
“Gelmelisin,” diye yanıtladı betel-cevizi, “yoksa dizinde büyüyeceğim.”
Aponibalagen, “Domuzumun sırtında büyüsün,” diye cevap verdi; böylece betel cevizi domuzun sırtına geçti ve uzun bir ağaç haline geldi ve o kadar ağırlaştı ki domuz onu taşıyamadı, ama sürekli ciyakladı.
O zaman Aponibalagen, itaat etmesi gerektiğini görerek, betel cevizine şöyle dedi,
“Domuzumdan in de gidelim.”
Betel-cevizi domuzun sırtından indi ve insanlar törene doğru yola koyuldular. Nehre vardıklarında Gawigawen orada karşıya geçmek için bekliyordu, çünkü sihirli cevizler onu da gitmeye zorlamıştı. Onları gören Kadayadawan nehre daha fazla betel cevizi gönderdi ve insanlar cevizlerle karşıya geçirildi.
Kasabaya varır varmaz dans başladı ve Gawigawen Aponibolinayen ile dans ederken onu yakalayıp kemerine soktu. Bunu gören Kadayadawan o kadar öfkelendi ki mızrağını fırlattı ve Gawigawen’i öldürdü. Bunun üzerine Aponibolinayen kaçarak eve girdi ve kocası kurbanını hayata döndürerek ona ev sahibinin karısını neden kaçırdığını sordu. Gawigawen, onun kaybolan karısı olduğunu açıkladı ve insanlar çok şaşırdılar, çünkü ilk başta onu tanımamışlardı.
Daha sonra tüm halk iki adam arasında barışı sağlamak için ne yapılması gerektiğini tartıştı ve sonunda Kadayadawan’ın hem Aponibalagen’e hem de Gawigawen’e güzel kız için ilk talep edilen bedeli ödemesine karar verildi.
Bu yapıldıktan sonra herkes mutlu oldu ve Kadayadawan’ın koruyucu ruhu onlara içinde yaşayacakları altın bir ev verdi.
