Geçmiş zamanlarda bir kral ve kraliçe yaşarmış, hayatlarının her günü birbirlerine, “Keşke bir çocuğumuz olsaydı!” derlermiş ama hiç çocukları olmamış. Bir gün kraliçe yıkanırken sudan bir kurbağa çıkmış ve kraliçeye şöyle demiş:
“Dileğin yerine gelecek ve bir yıl geçmeden dünyaya bir kız çocuğu getireceksin.”
Ve kurbağanın söylediği gibi de oldu; kraliçe öyle güzel bir kız doğurdu ki, kral sevincinden kendini tutamadı ve büyük bir şölen düzenledi. Yalnızca akrabalarını, dostlarını ve tanıdıklarını değil, çocuğa iyilik getirmeleri için bilge kadınları da çağırdı.
Krallığında on üç bilge kadın vardı, ama yemeleri için yalnızca on iki altın tabak hazırladığından, içlerinden birinin dışarıda bırakılması gerekti. Yine de şölen tüm ihtişamıyla kutlandı ve sona yaklaşırken, bilge kadınlar çocuğa harika armağanlarını sunmak üzere öne çıktılar: Biri erdem, biri güzellik, üçüncüsü zenginlik ve benzeri, dünyada dileyecek ne varsa. Ve on bir kadın sözlerini söyledikten sonra, davet edilmemiş olan on üçüncü kadın geldi, intikam almak için yanıp tutuşuyordu ve selam vermeden ya da saygı göstermeden yüksek sesle şöyle bağırdı:
“Prenses on beş yaşına geldiğinde bir iğ ile kendini delecek ve düşüp ölecek.”
Ve başka bir şey söylemeden arkasını dönüp salonu terk etti. Herkes on üçüncü kadının bu sözleri karşısında dehşete kapılmışken, on ikinci kadın ortaya çıktı, çünkü henüz armağanını vermemişti ve kötü kehaneti ortadan kaldıramasa da yumuşatabilirdi, şöyle dedi:
“Prenses ölmeyecek, ama yüz yıl boyunca derin bir uykuya dalacak.”
Çocuğunu bu talihsizlikten kurtarmak isteyen Kral, krallığındaki bütün iğlerin yakılması emrini verdi.
Kız büyüdü, bilge kadınların tüm armağanlarıyla süslendi; o kadar güzel, alçakgönüllü, tatlı, nazik ve akıllıydı ki, onu gören hiç kimse sevmekten kendini alamadı.
Bir gün, on beş yaşındayken, kral ve kraliçe yurt dışına gittiler ve genç kız kalede yalnız kaldı. Aklına estikçe bütün kuytuları, köşeleri, odaları ve salonları dolaştı ve sonunda eski bir kuleye geldi. Dar ve dolambaçlı merdivenleri tırmanarak, kilidinde paslı bir anahtar bulunan küçük bir kapıya çıktı; anahtarı çevirdi, kapı açıldı ve küçük odada elinde iğiyle ketenini özenle eğiren yaşlı bir kadın oturuyordu.
“İyi günler anne,” dedi prenses, “ne yapıyorsun?”
Yaşlı kadın başını sallayarak, “İğ eğiriyorum,” diye cevap verdi.
“Bu kadar hızlı dönen şey de ne?” diye sordu genç kız ve iği eline alarak eğirmeye başladı; ama iğe dokunur dokunmaz kötü kehanet gerçekleşti ve iği parmağına batırdı. Tam o anda orada duran yatağın üzerine düştü ve derin bir uykuya daldı. Ve bu uyku tüm şatonun üzerine çöktü; geri dönmüş olan ve büyük salonda bulunan kral ve kraliçe ve onlarla birlikte tüm saray da derin bir uykuya daldı.
Ahırlarındaki atlar, avludaki köpekler, çatıdaki güvercinler, duvardaki sinekler, ocakta titreyen ateş bile hareketsiz kaldı ve diğerleri gibi uyudu; şişin üzerindeki et kızarmayı bıraktı ve yaptığı bir hata yüzünden bulaşıkçının saçını çekecek olan aşçı onu bıraktı ve uyumaya gitti. Rüzgâr durdu ve kalenin etrafındaki ağaçlardan tek bir yaprak bile düşmedi.
Sonra o yerin etrafında her yıl daha kalın dikenli bir çit büyüdü, sonunda tüm kale gözden gizlendi ve çatıdaki rüzgâr gülü dışında hiçbir şey görülemedi. Prensesin uyuyan güzel Rosamond olduğu söylentisi bütün ülkeye yayıldı; zaman zaman birçok kralın oğlu gelip çiti aşmaya çalıştı; ama bunu yapmaları olanaksızdı, çünkü dikenler güçlü eller gibi birbirlerine tutunmuşlardı ve genç adamlar dikenlere takılıp kurtulamadan acıklı bir şekilde öldüler.
Uzun yıllar sonra o ülkeye bir kralın oğlu geldi ve yaşlı bir adamın dikenli çitin arkasında bir kale olduğunu, orada Rosamond adında güzel ve büyülü bir prensesin yüz yıl boyunca uyuduğunu, onunla birlikte kral, kraliçe ve bütün sarayın da uyuduğunu anlattığını duydu. Yaşlı adama büyükbabası, birçok kral oğlunun dikenli çiti geçmeye çalıştığını, ama dikenler tarafından yakalanıp delindiğini ve sefil bir şekilde öldüğünü söylemişti. O zaman genç adam, “Yine de denemekten korkmuyorum; kazanacağım ve güzel Rosamond’u göreceğim,” dedi. İyi kalpli yaşlı adam onu vazgeçirmeye çalıştı, ama genç adam sözlerini dinlemedi.
Çünkü artık yüz yıl sona ermişti ve Rosamond’un uyanacağı gün gelmişti. Prens dikenli çitin yanına yaklaştığında, bu çit, geçmesine izin vermek için ayrılıp yana eğilen ve sonra arkasından kalın bir çitle kapanan güzel ve büyük çiçeklerden oluşan bir çite dönüştü. Şatonun avlusuna vardığında, atların ve benekli av köpeklerinin uyuduğunu ve çatıda güvercinlerin başlarını kanatlarının altına almış oturduklarını gördü. İçeriye girdiğinde duvardaki sineklerin uyuduğunu, mutfaktaki aşçının elini bulaşıkçılara vurmak için kaldırdığını ve mutfak hizmetçisinin kucağındaki kara tavuğu yolmaya hazır tuttuğunu gördü.
Sonra daha yükseğe tırmandı ve salonda tüm sarayın uyuduğunu gördü ve onların üzerinde, tahtlarında kral ve kraliçe uyuyordu. Daha da ilerledi, her şey o kadar sessizdi ki, kendi soluğunu bile duyabiliyordu; sonunda kuleye geldi, dolambaçlı merdivenlerden çıktı ve Rosamond’un yattığı küçük odanın kapısını açtı. Onu uykusunda öyle güzel görünce gözlerini ondan alamadı; kısa bir süre sonra eğilip onu öptü. Rosamond uyandı, gözlerini açtı ve ona sevgiyle baktı, ayağa kalktı ve birlikte dışarı çıktılar.
Kral, kraliçe ve bütün saray halkı uyandılar ve birbirlerine hayret dolu gözlerle baktılar. Avludaki atlar ayağa kalkıp silkelendiler, tazılar sıçrayıp kuyruklarını salladılar, damdaki güvercinler kanatlarının altından başlarını çıkarıp etraflarına baktılar ve tarlaya doğru uçtular, duvardaki sinekler biraz daha ileriye süzüldüler, mutfak ateşi sıçrayıp alevlendi ve eti pişirdi, şişteki et kızarmaya başladı, aşçı bulaşıkçının kulağına öyle bir yumruk indirdi ki kükredi ve hizmetçi kız kümes hayvanlarını yolmaya devam etti.
Sonra Prens ile Rosamond’un düğünü bütün görkemiyle yapıldı ve hayatlarının sonuna kadar birlikte çok mutlu yaşadılar.
Bu masaldan alınacak dersler:
- Sevgi ve iyilik, kötülüğü ve zorlukları yenmenin anahtarıdır.
- Dünyanın güzellikleri ve nimetleri, yaşamın bir parçasıdır ve onları takdir etmeliyiz.
- Kendimize zaman ayırmak ve dinlenmek, zihnimizin ve bedenimizin sağlığı için önemlidir.
- Kararlılık ve azim, başarılı olmanın önemli bir parçasıdır. Hayallerimize ulaşmak için çaba göstermeli ve hiç pes etmemeliyiz.
- Zamanın geçmesi ve değişmesi kaçınılmazdır. Değişime uyum sağlamalı ve gelişmeliyiz.
- Gerçek aşk, karşılıklı saygı, sadakat ve güven üzerine kuruludur.
- Hayatta her şeyin bir bedeli vardır. Hayallerimize ulaşmak için bazen fedakarlık yapmamız gerekebilir.
- Gerçek mutluluk, kendimiz ve sevdiklerimiz için doğru olanı yaparak elde edilir. Başkalarının hayatına olumlu bir etki yapmak, bizi mutlu edebilir.
